De Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) heeft onderzocht hoe ze op korte termijn de bekostiging van de spoedzorg binnen het eerstelijnsverblijf en de langdurige zorg kunnen verbeteren. Het gaat om zorg voor mensen die plotseling, acuut zorg nodig hebben en tijdelijk niet zelfstandig thuis kunnen wonen. Een tijdelijke opname in een instelling kan een uitkomst bieden. Hierdoor kan een langere opname in het ziekenhuis of vroegtijdige opname in een verpleeghuis voorkomen worden.

We hebben de knelpunten in de bekostiging in kaart gebracht. Op verzoek van het ministerie van VWS schetsen we de oplossingsrichtingen. Dit tijdelijk verblijf valt momenteel onder verschillende wet- en regelgeving. Gemeenten, zorgkantoren en zorgverzekeraars zijn opdrachtgever en financier. Deze verschillen blijken in de praktijk ingewikkeld, leiden tot onnodige administratieve lasten en niet altijd tot optimaal gebruik van de beschikbare plaatsen.

Ons ideaal voor de lange termijn is één vorm van tijdelijk verblijf vanuit één financieringsvorm en ingekocht door één type zorginkoper. De zorgprofessional bepaalt dan samen met de patiënt en zijn naasten welke zorg waar en wanneer nodig is. Hiervoor is een wetswijziging  nodig en deze neemt tijd in beslag. In het advies gaan we dan ook in op de mogelijkheden om in de huidige situatie verbeteringen aan te brengen, die op relatief korte termijn inzetbaar zijn.

In het advies werken we twee mogelijke oplossingen uit om de bekostiging van het eerstelijnsverblijf beter aan te laten sluiten bij de praktijk. Daarnaast kijken we of er een wijziging van bekostiging van de spoedzorg voor ouderen in de Wet langdurige zorg wenselijk is. We gaan daarnaast in gesprek met zorgkantoren om te kijken of zij er in slagen de knelpunten in de langdurige zorg aan te pakken. Ook zullen we de contractering van eerstelijnsverblijf monitoren. Naast deze stappen benadrukken we het belang van regionale samenwerking om de spoedzorg voor ouderen goed te organiseren.